piątek, 23 września 2011

Coś na odstresowanie:)

Czego się stresuję?Czeka mnie dziś wyprawa do sklepów z moim dzieckiem po buty.Już widzę zaskoczenie w Waszych oczach,ale wierzcie mi nie znoszę tego robić...całe szczęście,że moje kochane dziecko wyrosło już z wieku,w którym buty wystarczają na tydzień czasu.Teraz dzielnie trzymają się do czasu,w którym palce zaczynają wypychać noski 2 cm przed podeszwę.I tu mam wielkie szczęście,bo przeżywam kryzys zakupowy tylko dwa razy do roku,oczywiście jeżeli nie wypadnie po drodze jakaś impreza rodzinna,gdzie trzeba wystąpić w lakierkach:))...chwila na reklamę...

No więc rada ,nie rada muszę jechać...2cm jak nic...Ale wracając do sedna...ze stresem radzę sobie w sposób manualny.Co znaczy,że biorę się najczęściej za  pędzelki,farby i maluję sobie wszystko co mi wpadnie pod ręce.Dziś mam w planach skończyć wreszcie szafkę,którą kupiłam w komisie...został mi tylko dekor na drzwiczki i zrobienie fotek......reklama....

Dziewczyny prosiły mnie, żebym pokazywała po kolei co i jak robię,dlatego też podczas owej przeróbki latałam co chwilę myć łapska do łazienki.Nie żebym była zbyt pedantyczna...po prostu musiałam pstrykać fotki.Ale udało się i mam nadzieję,że następny post będzie jakimś małym instruktażem dla Was.Mam nadzieję,że będzie...o ile nie padnę dziś na zakupach na zawał.Ciekawa jestem czy wiek dorastania u Waszych dzieci jest też  taki wypchany emocjami?Ja mam to nieszczęście,że mimo różnicy wieku u moich dzieciaków ,ten okres przebiega  w zasadzie równocześnie...czujecie ten zapach buzujących hormonów z mojej chałupy?Nie?To dzięki Bogu:)) Ja tkwię w nim po uszy...cóż...rola matki dwojga nastolatków.A tak swoją drogą , powie mi ktoś kiedy  te dzieci dorastają i zaczynają  patrzeć na nas z góry?Tak ten czas szybko leci....No właśnie...czas-czasem a dekor leży i czeka na pomalowanie ...

Na koniec ostatnie dziś moje zdjęcie,gorąco wszystkich pozdrawiam,dziękuję za wszystkie komentarze,Madziaszko nie mogłam Cię znaleźć na decorce,bo są dwie takie osoby,ale dziękuję za słowa wsparcia:))) Trzymajcie za mnie kciuki żebym znalazła te nieszczęsne buty,pliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiissss.Buziaki:)))

5 komentarzy:

  1. ...mam nadzieję że zakupki udane,,,na zawał chyba nie padłaś...:) Dla mnie zakupy dla dzieci to raj,,,uwielbiam:) dla siebie...o nie!

    OdpowiedzUsuń
  2. Cieszę się,że tu trafiłam:))
    trzymam kciuki za szybkie i bezbolesne zakupy:)
    pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  3. Witaj :)
    Dziękuję za sympatyczne odwiedziny u mnie. Dzięki temu odkryłam Twój blog :), z czego się bardzo cieszę. Na dzień dobry uśmiechnęłam się szeroko, bo dosłownie 10min temu moja najmłodsza latorośl (lat 12) stanęła w progu pracowni i zakomunikowała, że butowe zakupy nas czekają, bo już ze wszystkich swoich wyrasta (nie podała centymetrów) brrr! jak ja nie cierpię zakupów!!! ale chyba się nie wykręcę ;)
    A wracając do Twojego bloga, to zapowiada się interesująco. Pięknie tu.
    Zaraz wrzucę Ciebie ;) na boczny pasek mojego bloga i będę Cię śledzić. :)) Miej się na baczności ;))
    ...a w mojej pracowni też ostatnimi czasy walczę z meblami poddając je własnoręcznej renowacji. Wkrótce się pochwalę.
    Pozdrawiam Cię serdecznie.

    OdpowiedzUsuń
  4. Moniko butki zakupione?? Oj skąd ja to znam .Robię najpierw lokalizacje terenu gdzie co i jak a potem w wybranym sklepie czy dwóch przymierzamy kupujemy ..a z synem jest gorzej ...niestety..

    OdpowiedzUsuń

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...