Cristallo żyrandollo i bianco tabliciozo...

                                                                       Hejka:)
      Tak dawno się tu nie widziałam,że zapomniałam już jak wyglądam:)Zganiam to jednak wszystko na jednego gościa,znacie go doskonale wszyscy,nie muszę oficjalnie przedstawiać.
     Pan Wolny Czas postanowił opuścić mnie na dobre,nie zapowiadając przed wyjściem kiedy dokładnie wróci.Więc jak ta sucha gałązka czekam na niego z utęsknieniem i nie wiem już czy się doczekam.No i już z tego czekania czepiają się mnie dosyć dziwne pomysły...Tylko w ostatnim tygodniu zdążyłam przemeblować pół mieszkania,wymalować rzeczy rażące mnie w oczy ,coś tam uszyć i przetworzyć jakieś śmieci.To wszystko podałam w wielkim,telegraficznym skrócie,bo książki tu nie piszemy.

     Macie coś takiego czasami,że siądziecie na tyłku i patrzycie w sufit i myślicie o niczym?Mnie się czasami zdarza,rzadko ale jednak zdarza.Podczas któregoś takiego  bezsensownego zasiedzenia dopadła mnie Wena.Kilka razy  już mnie w tym temacie chciała dopaść,ale zawsze szybko się zrywałam i uciekałam od niej:) Tym razem jednak była szybsza i powiedziała mi tak:,,albo zrobisz coś z tym złoconym żyrandolem albo cię opuszczam i radź sobie sama!''......O tym mówiła:

Co było robić? Stracić Wenę i Wolny Czas  tak bezpowrotnie? z wielkim oporami zabrałam się za to cudo,zaczęłam od striptizu:

Śmiać mi się chciało na jego widok,bo przypominał mi wyglądem zmokniętą kurę:) Potem nastąpiło malowanie...

                                   
                                         ...i strojenie...
 

 
  A teraz siadam sobie ze swoją Weną i oglądamy nasze dzieło i chyba jestem zadowolona z Jej obecności w moim życiu:)Chociaż wczoraj znów wywinęła mi numer z tablicą.Spokojnie sobie sprzątałam korzystając z wolnego dnia i nie wiem po jaką cholerą sięgnęłam za szafkę.Tylko rzuciłam okiem okiem a Ta już,,a to co?a dlaczego to leży już tyle miesięcy i nie jest zrobione,he?'' O losieee....nie miała baba kłopotu to se Wenę pod dach przyjęła.Fakt ,faktem ale tablice (całe dwie) kupiłam już z rok temu na starociach i tak sobie cicho siedziały w tym kątku za szafą cały czas.Takie coś dostałam za parę groszy:

Jak już tak latałam po tej giełdzie to kupiłam też za zeta dwa takie dekory rokko barokko...tak na ,,zaś''...

Zaś więc nadeszła pora,żeby je wykorzystać.I tu padnie odpowiedź na Wasze pytania dotyczące soli utleniających.o których wspominałam przy manekinie.No więc najpierw malujemy delikwenta farbą imitującą żelazo.Ale nie myślcie,że jest to prosta sprawa...farba jest gęsta,słabo przylega  trzeba się nieźle nagimnastykować,żeby całość przedmiotu pokryć w miarę dokładnie.Ja się nieźle nawywijałam ozorem żeby pokryć te wszystkie rowki w tym cacuszku(malowałam pędzelkiem,ozorem się skupiałam)...żeby nie było:)

Po skończonej pracy sięgamy po drugi preparat z zestawu i paćkami nakładamy na przedmiot,żeby sól pokryła w jakichś tam miejscach to niby żelazo.

A potem już nastąpiło malowanie ramy tablicy metoda przecierkową,malowanie czarnego środka farbą do tablic szkolnych i napisu Menu.Ale to już dziecinada,więc pokazuję tylko efekt końcowy:

Tablica ma jeszcze jedną zaletę,oprócz tego,że fajnie wygląda w kuchni...nie muszę każdemu co 5 minut odpowiadać na pytanie,,mamo?co dziś na obiad?,mamo? co dziś jemy?''....


Kochani bardzo dziękuję za tak liczne odwiedziny,za przemiłe komentarze ,witam wszystkich Obserwujących,którzy dołączyli w ostatnim czasie i sorrry,że tak mało wlepiam na tego bloga,ale dopóki pan Wolny Czas nie wstąpi w moje progi to będę musiała nadal tak rzadko tu wpadać:)Niestety ,,live is brutal''...

Buziaki wiosenne,żegnam Was jeszcze jako 36 latka,jutro przywitam łono internetu jako ciut starsza baba:)